صبانور در گلالی؛ از معدن تا کنسانتره، مسیر استقلال صنعتی
شرکت توسعه معدنی و صنعتی صبانور برای احداث واحد تولید کنسانتره سنگ آهن در منطقه گلالی کردستان، مجموع سرمایهگذاری بالغ بر ۱۰۵ هزار میلیارد ریال را پیشبینی کرده است؛ این رقم شامل ۴۸ هزار میلیارد ریال هزینه ریالی و ۹۸ میلیون یورو هزینه ارزی میشود که بخش عمده آن—معادل ۸۸ میلیون یورو—صرف تأمین تجهیزات پروژه خواهد شد.
به گزارش بورس امروز؛ شرکت توسعه معدنی و صنعتی صبانور با هدف تقویت صنعت فولاد و توسعه اقتصادی کشور، برنامهای برای احداث واحد تولید کنسانتره سنگ آهن به ظرفیت ۲.۵ میلیون تن در سال در استان کردستان (منطقه گلالی) را کلید زده است. این طرح که به عنوان یکی از پروژههای کلیدی شرکت شناخته میشود، نه تنها موازنه تولید را در خطوط فعلی بهبود میبخشد، بلکه با افزایش سهم محصولات با ارزش افزوده بالا، نقش مؤثری در ارتقای جایگاه ایران در بازارهای جهانی ایفا خواهد کرد.
صنعت فولاد به عنوان صنعت مادر، نقش حیاتی در تغذیه سایر صنایع پاییندست و اشتغالزایی دارد. با توجه به مزیتهای رقابتی ایران در این حوزه، توسعه آن میتواند به رشد صادرات غیرنفتی و درآمدهای ارزی کشور کمک شایانی کند. شرکت توسعه معدنی و صنعتی صبانور با درک این فرصت، اجرای این طرح را در دستور کار قرار داده است تا با بهرهبرداری بهینه از معادن سنگ آهن تحت مالکیت خود، گامی بلند در جهت خودکفایی و افزایش بهرهوری بردارد.
کنور این پروژه را با ظرفیت اسمی ۲.۵ میلیون تن کنسانتره سنگ آهن در سال، از زمستان سال ۱۴۰۲ آغاز کرد و قصد دارد تا زمستان ۱۴۰۵ به بهره برداری رساند. شرکت عمر مفید آن را ۲۰ سال پیشبینی شده است. این واحد تولیدی در شهرستان قروه و در فاصله ۲ کیلومتری معدن گلالی احداث میشود تا هزینههای حمل و نقل را به حداقل برساند. هزینههای سرمایهگذاری ثابت این پروژه بالغ بر ۱۰۵ هزار و ۴۳۱ میلیارد ریال برآورد شده که بخشی از آن از محل افزایش سرمایه شرکت تأمین خواهد شد.
شرکت توسعه معدنی و صنعتی صبانور نماد”کنور” بر اساس هزینه های پیش بینی شده طرح که ۴۸ هزار میلیارد ریال آن به صورت ریالی و ۹۸ میلیون یورو به صورت ارزی برآورد شده است، تامین سرمایه پروژه را بین سال های مختلف تقسیم بندی کرده است. در این بین، زمین با هزینه ثابت ۱۰ هزار میلیارد ریال بیشترین مبلغ ریالی و در میان هزینه های ارزی نیز مبلغ تامین مواد و تجهیزات با ارزش ۸۸ میلیون یورو بیشترین سهم از میان هزینه های ارزی این طرح داشته است.
از سال ۱۴۰۲ تا زمان بهره برداری، کنور تامین هزینه های این طرح را برای سال ۱۴۰۲ به مبلغ ۴ هزار و ۷۶۱ میلیارد ریال، برای سال ۱۴۰۳ به مبلغ ۵۱ هزار و ۷۷ میلیارد ریال، برای سال ۱۴۰۴ مبلغ ۳۵ هزار و ۴۲۶ میلیارد ریال و برای سال ۱۴۰۵ مبلغ ۱۴ هزار و ۱۶۶ میلیارد ریال را پیش بینی کرده است تا با تامین آن طی سال های مذکور، پروژه به مرحله بهره برداری رسد.
با بهره برداری از این طرح در سال ۱۴۰۵، شرکت توسعه معدنی و صنعتی صبانور پیش بینی کرده است تا در زمستان سال ۱۴۰۵ به میزان ۳۱۲ هزار و ۵۰۰ تن، در سال ۱۴۰۶ به میزان ۱ میلیون و ۷۵۰ هزار تن و در سال های بعد به میزان ظرفیت اسمی محصول کنسانتره را در این واحد تولید نماید که قیمت آن براساس عرضه در بورس کالا و مذاکره با خریداران تعیین خواهد شد؛ اما به طور کلی نرخ کنسانتره آهن در هر سال معادل ۱۷ درصد نرخ شمش برآوردی لحاظ گردیده است.
تبدیل سنگ آهن دانهبندی به کنسانتره در این واحد، ارزش افزوده محصول را افزایش داده و فرصتهای شغلی مستقیم و غیرمستقیم ایجاد میکند. از سوی دیگر، با راهاندازی این واحد، نیاز کشور به واردات کنسانتره کاهش یافته و زنجیره تأمین صنعت فولاد تقویت میشود. استفاده از فناوریهای روز و مدیریت بهینه منابع، کاهش آلایندگی را به همراه خواهد داشت.
با وجود مزایای فراوان، اجرای این طرح با چالشهایی مانند تأمین مالی و نوسانات قیمت جهانی سنگ آهن روبهرو است که شرکت صبانور با برنامهریزی دقیق و استفاده از منابع داخلی، مسیر را برای تحقق این پروژه در کنار هزینه های مذکور هموار کرده است. از جمله مواردی که در برنامه های کنور در نظر گرفته شده است، تامین حامل های انرژی است. ظرفیت تولید این واحد نیازمند تامین ۵۰ کیلووات ساعت برق به ازای یک تن تولید کنسانتره و ۰.۵ مترمکعب آب برای تولید هر تن تولید کنسانتره است که به ترتیب با نرخ ۱۵ هزار ریالی برای هر کیلووات ساعت برق و ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار ریالی برای هر متر مکعب آب در سال ۱۴۰۳ پیش بینی شده است.
احداث واحد تولید کنسانتره سنگ آهن در کردستان، نه تنها تحولی در صنعت معدنی کشور محسوب میشود، بلکه نشاندهنده عزم ملی برای رسیدن به خودکفایی در صنایع استراتژیک است. با بهرهبرداری از این طرح، ایران میتواند جایگاه خود را به عنوان یکی از بازیگران اصلی بازار فولاد جهان تثبیت خواهد کرد.
