سال ۱۴۰۰، سال دسترسی به واکسن کرونا و پایان تحریم‌هاست

به گزارش بورس امروز، حسن روحانی، در پیام نوروزی به مناسبت حلول سال ۱۴۰۰، با بیان اینکه این زمستانِ سختی و رنج؛ با پایانِ زمستانِ طبیعت، رو به پایان است، تاکید کرد: نسیم نوروزی، امسال نویدبخشِ آغازِ فصل شکوفائی، پیروزی و پیشرفت، در دفترِ ملت ایران است. به فضل خداوند، به شکرانه‌ی این صبر و مقاومت، همه چیز برای دورانی سرشار از شکوفایی و سازندگی و رونق و بهروزی برای ایرانیان، فراهم آمده است.

متن پیام تبریک رئیس جمهور به شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم

یا مقلب القلوب و الابصار؛ یا مدبر اللیل و النهار؛ یا محول الحول و الاحوال؛ حوّل حالنا الی اَحسن الحال

آغاز سال ۱۴۰۰ را به همه مردم بزرگ ایران، از پیر و جوان؛ زنان و مردان به ویژه پرستاران و پزشکان، و همه کادر درمان؛ کشاورزان و کارگران؛ رزمندگان و مرزبانان و همه ایران دوستان در سراسر جهان تبریک عرض می‌کنم.

ایام نوروز امسال را که در میانه دو روز بزرگ شادی آفرین، زادروز سالار شهیدان ابی عبدالله الحسین (ع) و میلاد ولیعصر، امام زمان (ارواحنا له‌الفدا) قرار گرفته را به فال نیک می‌گیرم و با عرض ادب به پیشگاه امام عدل و امید، این ایام فرخنده را به رهبر معظم انقلاب، مراجع عظام تقلید و همه مسلمانان، تهنیت می‌گویم.

امسال، پایان زمستانِ طبیعت، و آغازِ هنگامه‌یِ نور و گرما و شکوفایی و سرسبزی طبیعت؛ با پایانِ دورانی، سخت و دشوار از تاریخِ حیات ملّت ایران هم‌زمان شده است. سه سال جنگ تحمیلی اقتصادی بی‌رحمانه و ظالمانه بر علیه ملّت ایران؛ جنگی که، هیچ ملّتی در تاریخ معاصر، مشابه آن را تجربه نکرده بود، با ایستادگی این ملت، رو به پایان خواهد بود.

در کنار سختی و دشواری جنگ اقتصادی، در سالِ گذشته، ملّت ایران همچون سایر ملّت‌ها با ویروسی خطرناک، مواجه شد که دشواری تحریم و جنگ اقتصادی را برای ایرانیان دوچندان کرد. ملّت ایران در حالی به نبرد با کرونا وارد شد که نه تنها از کمک‌های معمول جهانی برای مبارزه با این همه‌گیری محروم بود، بلکه حتّی امکان دسترسی به ثروت‌های خود نیز در بانک‌های خارجی را، نداشت. افت شدید قیمت نفت و تحریم نفتی، شرایط را به‌گونه‌ای رقم زد که سال ۱۳۹۹ از نظر درآمد‌های نفتی، بدترین سال در ۶۰ سال گذشته بود. من در طول ۴۲ سالی که از پیروزی انقلاب می‌گذرد، از نظر تنگنا و محدودیتِ اقتصادی، سالی به سختی و دشواری سال ۱۳۹۹، به یاد ندارم.

امّا از سوی دیگر؛ این فصلِ دشوار و سرد، و این ابتلای بزرگ، و پیکار هم‌زمان در چند جبهه‌ی مختلف؛ به دلیل حماسه‌ی صبر و ایستادگی و تدبیر ملّت ایران تبدیل به فصلی درخشان و پرافتخار در تاریخ ایران شد.

عظمت این حماسه را زمانی می‌توان دریافت، که بدانیم دشمن بدخواه ما، چه هدفی را دنبال می‌کرد و چه نقشه‌ای برای ایران عزیز، کشیده بود. آنان همچنانکه با بی شرمی، از فشار حداکثری سخن می‌گفتند، با تمام توان، به دنبال فروپاشی اقتصاد ایران بودند. البته این فشار، در زندگی مردم، با رنج فراوان احساس شد، ولی مردم ما را از پای درنیاورد.

آن‌ها ضربه زدند، ولی قطعاً به هدف خود نرسیدند؛ و همّوا بما، لم ینالوآ. در نهایت، آن‌ها رفتند و ایران ماند. اقتصاد ایران ماند و بالید و بر توان خود افزود. مردم ایران ماندند و حماسه مقاومتِ بی‌نظیر این ملت، در تاریخ ملت‌ها جاودانه شد. در سالی که اقتصاد جهانی، کاهش تولید با نرخ منفی ۳.۴ درصد را تجربه کرد و بسیاری از اقتصاد‌های قدرتمند جهان، نرخ‌های منفی ۵ درصد تا منفی ۱۰ درصد را در کارنامه خود دیدند، به رغم کرونا و جنگ تحمیلی اقتصادی، رشد مثبت ۲.۲ درصد را در کارنامه درخشان خود ثبت کرد و مردم ما، در پنجشنبه‌های افتتاحِ هر هفته، جلوه‌های جهش تولید در پرتو تدبیر و امید را شاهد بودند. این افتتاح‌ها، همه دستاورد گشایش‌هایی بود که در سایه تعامل سازنده با جهان، به دست آمده بود و بهره‌گیری از درآمد‌های نفتی در صندوق توسعه ملی امکان این سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی و اشتغالزا را فراهم آورده بود.

در تنگنای معیشتی این ایام، جلوه‌های همدلی و دستگیری و کمک‌های مؤمنانه ایرانیان، بار دیگر عمق همبستگی و پیوستگی این ملّت را به تصویر کشید. در ایام همه‌گیری، بلوغ و مسئولیت‌پذیری اجتماعی ملت ایران در رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی و تغییر سبک زندگی، به عنوان یکی از جلوه‌های مدنیّت ایرانی، جلوه‌گر شد.

در امر بهداشت و درمان، خانواده‌ی بزرگِ بهداشت و درمان، حماسه‌ها آفریدند و فداکاری‌ها کردند و شهدای فراوانی تقدیم نمودند. در تولید تجهیزات پزشکی و دارو و واکسن، دانشمندان و مهندسان و کارآفرینان و شرکت‌هایِ دانش‌بنیان، خوش درخشیدند و مایه سربلندی ملّت ایران شدند.

خداوندِ بزرگ را شاکریم که این زمستانِ سختی و رنج؛ با پایانِ زمستانِ طبیعت، رو به پایان است. نسیم نوروزیِ امسال نویدبخشِ آغازِ فصل شکوفائی و پیروزی و پیشرفت، در دفترِ ملت ایران است. به فضل خداوند و به شکرانه‌ی این صبر و مقاومت، همه چیز برای دورانی سرشار از شکوفایی و سازندگی و رونق و بهروزی برای ایرانیان، فراهم آمده است.

امروز، بدخواهان این ملّت، در آن سوی جهان، با رسوایی و بدنامی از کرسی قدرت به زیر افتادند، در حالی که ملّت ایران، سرو قامت، سرافراز و سرزنده‌تر از همیشه، به استقبال بهارِ طبیعت و بهارِ زندگی آمده است.

امروز دشمنان ملّت اعتراف کرده‌اند که با زبانِ زور و تهدید و تحریم نمی‌توان با ملت بزرگ ایران سخن گفت. لذا، پس از سه سال شکست، ناچارند دوباره به مسیر تعاملِ سازنده با ملت ایران بازگردند.

امروز ملّت ایران در حالی به استقبال بهار طبیعت و بهار زندگی آمده است که سرمایه‌های ارزشمندی که در این هشت سال اندوخته است، پشتوانه و توشه‌ی راه او در دوران گشایش و شکوفایی خواهد بود.

در این هشت سال، در عرصه‌ی سیاست بین‌الملل، سرمایه‌ی سیاسی ارزشمندی اندوختیم که ثمره‌ی آن، پیروزی‌های پیاپی در سازمان ملل و شورای امنیت و دادگاه لاهه بود. امروز ارتباط گسترده و عمیق و راهبردی با جهان داریم و دشمنان ما در مواضعی که بر علیه ما دارند، منزوی و ناتوانند.

در این هشت سال، علی‌رغم اینکه همواره از نظر منابع مالی در تنگنا بودیم، گام‌های بزرگ و تاریخی در توسعه‌ی زیرساخت‌های مورد نیاز توسعه کشور برداشتیم. در تولید گاز و گازرسانی، در پالایش نفت و پتروشیمی، در صنعت برق و آب، ارتباطات و اینترنت؛ سلامت، شرکت‌های دانش بنیان جهش‌های بزرگ و تاریخی رخ داده تا مسیر توسعه‌ی کشور در دوران گشایش و شکوفایی هموار گردد.

در این هشت سال، کشاورزی و صنعت، و بخش خدمات ما مسیر تکامل و بلوغ را طی کردند و آماده‌اند تا در دوران جدید، با قدرت و توان بیشتر وارد رقابت در بازار‌های جهانی شوند.

در این هشت سال، ایران از وضعیت نیاز به واردات بنزین و گازوئیل، به موقعیت صادرکننده؛ و در گندم و برنج و شکر در مرز خودکفایی قرار گرفته است؛ و بر پایه‌ی این زیرساخت‌ها، کشور در آستانه‌ی ورود به یک دوره‌ی شکوفایی و رونق و ثبات اقتصادی قرار گرفته است و از سال ۹۹ آب، برق و گاز برای خانواده‌های کم مصرف که قاعدتاً کم درآمد هم هستند مجانی شد.

ما در سال‌های ۹۳ تا ۹۶، به مدّت چهار سال، با هم، چنین تجربه‌ای داشتیم. دوره‌ای که در آن، پس از رکود عمیق، شاهد بازگشت رشد و شکوفایی اقتصادی بودیم و حتّی در سال ۱۳۹۵، ایران بالاترین رشد اقتصادی جهان را کسب کرد. دوره‌ای که تورم به‌طور متوسط ۱۱.۵ درصد و در بیشتر اوقات تک‌رقمی بود. دوره‌ای که بالاترین رکوردِ سالانه افزایش اشتغال خالص را ثبت کرد. چنین سطحی از ثبات اقتصادی در چهار دهه اخیر در کشور، تجربه نشده بود.

این تجربه به ما نشان داد که ملّت ایران قادر است در دوره‌ی گشایش و شکوفایی، در دهه‌ی اوّلِ قرن پانزدهم، به ثبات اقتصادی و تورم تک رقمی پایدار و رشد اقتصادی پایدار دست یابد. بی‌تردید، این هدف در دسترس ملت ماست.

ولی دستیابی به این هدف، نیازمند ترسیم دقیقِ واقع بینانه و امیدوارانهِ افق آینده کشور است. ما با تکیه بر آنچه توانسته‌ایم، می‌گوئیم که؛ می‌توانیم. دستاورد‌های ما، پیش روی همه آن کسانی است که از دیدن حقیقت نمی‌هراسند و از وحشت روشنائی، به تاریکی و سیاهی و سیاه‌نمایی نمی‌گریزند. اما تحقق این هدفِ روشن، نیاز به تفاهم ملی و توافق بر سر این سرنوشت مشترک دارد.

لازمه‌ی دستیابی به این هدف، مشارکت همه‌ی ایرانیان در فرایند توسعه است. جذب سرمایه، اقتصاد دانش‌بنیان و تقویت شرکت‌های دانش‌بنیان باید محور توسعه ما باشند. زنجیر‌ها باید از پای فعالان اقتصادیِ بخش خصوصی باز شود. بنگاه‌های اقتصادی عمومی و دولتی باید راه را برای مردم و بخش خصوصی واقعی باز کنند و به نفع آن‌ها صحنه‌ی بنگاه‌داری و کسب‌وکار را ترک کنند. در این صورت، سرمایه‌گذاری، توسعه می‌یابد، اشتغال پایدار می‌گردد و رفاه عمومی، بهبود می‌یابد. این بایدها، تکرار شعار‌های ناشدنی نیست. تجربه چهارساله ۹۳ تا ۹۶، بهترین شاهد برای امکان‌پذیر بودن این باید‌ها است. چهارسالی که ثابت کرد در این کشور و در این نظام، می‌توان با تدبیر و تعامل، مسیر غیردقیق را تصحیح کرد، روند درست را بازسازی نمود، و ناممکن‌ها را ممکن ساخت.

لازمه‌ی دستیابی به این هدف، تعامل سازنده با جهان است. ایران می‌تواند وارد پیمان‌های تجاری منطقه‌ای و جهانی شود. ایران می‌تواند کانون جذب سرمایه‌گذاران بین‌المللی باشد. ایران می‌تواند جذابترین فضا برای بهره‌گیری از دانش و سرمایه‌ی ایرانیان در سراسر جهان باشد و ایران می‌تواند تجارت گسترده و عمیق و پایدار با جهان داشته باشد؛ و بالاخره، شرط لازم برای دستیابی به این اهداف، مشارکت فعالانه و مسئولانه‌ی تک‌تک ایرانیان در عرصه‌ی تعیین سرنوشت است.

من به‌عنوان فرزند این ملت بزرگ، که از نوجوانی و از آغاز نهضت اسلامی در سال ۱۳۴۱ تاکنون، قریب به شصت سال است که در عرصه‌های مختلف سیاسی و مسئولیت‌های گوناگون در خدمت این ملت بزرگ بوده‌ام و سرد و گرم و فراز و فرود‌های تاریخ این ملّت را، از نزدیک لمس کرده‌ام، باور دارم که راه پیشرفت و گشایش و اصلاح امور در این کشور، تنها و تنها از جاده‌ی مشارکت و انتخابات می‌گذرد.

مردم‌سالاری یک سرمایه‌ی ملّی است و باید به‌دور از یأس‌ها و هراس‌ها، و با کنارگذاشتن دلگیری‌ها و اختلاف نظرها، با نگاهی راهبردی به آینده، آن را پاسداری کنیم.

این مردم هستند که می‌توانند شکوفائی یا پژمردگی را انتخاب کنند. این مردم هستند که می‌توانند پیشرفت یا توقف را برگزینند. هیچ کس جز مردم ایران، نمی‌تواند سرنوشت این ملت را رقم بزند. این اراده الهی است که تغییر وضعیت در هر جامعه‌ای را، به تغییر در روح و جان آن‌ها پیوند زده است؛ که إِنَّ ٱللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَومٍ حَتَّی یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِم.

انتخابات پرشور و با مشارکت حداکثری، پیش‌نیاز و پیش‌شرط قطعی تحقق آرزو‌های ملت ایران در دهه‌ی اول قرن پانزدهم خواهد بود؛ و اینک نوروز پیروز فرا رسیده است. نوروزی که در فرهنگ بلند و بالنده ایرانیان، هم نماد شکوفائی و سرزندگی است و هم نماد اعتدال بهاری است. مردم ایران، همیشه اعتدال را ستوده‌اند و به استقبال شکوفائی رفته‌اند. در نظام اجتماعی و سیاسی خود هم، هر زمان، حکمرانیِ همراه با اعتدال و خردمندی را تجربه کردند، پیش رفته‌اند و هر جا، در هجوم غارتگران و زورگویان و افراطی‌گرایان قرار گرفتند، پژمرده شدند.

سال آینده، سال دسترسی گسترده مردم به واکسن و مهار کرونا، و سال بهره‌گیری از مقاومت ۳ ساله و پایان تحریم‌ها خواهد بود. ما یک بار تحریم را شکست دادیم و مطمئنا در کنار همدیگر بار دیگر تحریم را شکست خواهیم داد.

در آغاز سال ۱۴۰۰، من امیدوارتر از هشت سال پیشم. چون هشت سال پیش، ما نه این تجربه پُر‌افتخار ۴ سال شکوفائی اقتصادی و تعامل جهانی، و نه ۳ سال مقاومت در جنگ اقتصادی را داشتیم. بسیار امیدوارم که با حضور آگاهانه و آزادانه مردم، در تعیین سرنوشت خود، سال ۱۴۰۰، که سال پایان قرن چهاردهم است، پایان بخش سختی‌ها و آستانه شکوفائی‌ها باشد و راه را برای قرن نو که قرن تجدید عزت ملّت ایران است، بگشاید و عرصه را برای پیشرفت شایسته ملت ایران بگستراند؛ و جهان، خود را برای ظهور آن عدل گستر و منجی بزرگ بشریت آماده‌تر نماید.