ایران را برند برتر جهانی و منطقه ای کنیم

به گزارش بورس امروز،یارجانلی مدیرعامل شرکت صنعت ورق آرین پاژ عنوان کرد: در حوزه تولید و بحث ورق فولادی، با تبدیل کالا به اقلام سرمایه بر، مشکلات اصلی به تولیدکننده باز می‌گردد و نه مصرف‌کننده. نیاز به سرمایه در گردش از آغاز سال ۹۷ تاکنون ۳ برابر شده؛ بنابراین خواه یا ناخواه بحث کمبود نقدینگی مطرح است. با ورود مقوله کمبود نقدینگی، منابع تامین سرمایه در گردش در اولویت قرار می‌گیرند.

وی افزود: صادرات به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین راه‌های تامین آن در کنار فروش داخلی مطرح است. متاسفانه در ماه‌های اخیر، صدمات جبران ناپذیری به صادرات وارد شده بنابراین باید باور کنیم که تمام ایران یک شرکت سهامی عام است. همه باید تلاش کنند تا با عرضه تولیدات واحد‌های کشور به سراسر دنیا، موجبات ارزآوری فراهم شود. با ورود پول به کشور سرمایه در گردش به کل نظام اقتصادی ایران تامین خواهد شد، بنابراین طبیعی است که تحت تاثیر این امر نه تنها وضعیت واحد‌ها و مصرف‌کننده، بلکه بانک‌ها نیز بهبود خواهد یافت.

مدیرعامل شرکت صنعت ورق آرین پاژ خاطرنشان کرد: باید باور ملی به بحث صادرات تغییر کند تا برند ایران برتر جهانی و منطقه شود. پذیرش عرضه از دیگر معضلات صنعت است؛ از دلایل ورود به دوران رکود، کاهش ارزش پول ملی و در نتیجه کاهش قدرت خرید به شمار می‌رود. در نتیجه آن میزان مصرف محصولات کاهش و شرکت‌ها نیز ظرفیت تولیدی خود را خواهند کاست. تغییر اولویت‌های مصرف‌کننده، چرخه اقتصاد را تحت تاثیر قرار می‌دهد که موجبات معضلاتی مانند بیکاری را موجب می‌شود. اهم مشکلات در صادرات، نبود زیرساخت حمل و نقل بوده که طی سال‌های گذشته نیز بسیار با توجه به بحث افق چشم‌انداز ۱۴۰۴ مورد بررسی قرار گرفته است.

وی در ادامه یادآور شد: از دیگر موارد صادرات بحث برندینگ به‌شمار می‌رود که موجب شد تا بهترین بنگاه اقتصادی کشور یعنی فولاد مبارکه را نیز در تمامی دنیا نشناسند. متاسفانه دولت از حداکثر ابزار سیاسی و تجاری خود در مقوله برندینگ استفاده نکرده است. وجود تحریم‌ها به دو صورت خرید و فروش و بحث مالی از دیگر عوامل مشکلات صادرات محسوب می‌شوند. خرید مواد با هزینه بالا و فروش با هزینه‌های کم، مشکلات متعددی را برای واحد‌های تولیدی کشور ایجاد کرده است.

یارجانلی در انتها اشاره کرد: نفت در تعاملات تجاری صرفا نباید کالای فروشی ایران باشد و محصولات دیگری مانند فولاد و قطعات تولیدی نیز مورد توجه قرار گیرند؛ بنابراین رویکرد اصلی تجارت بین‌الملل باید کالا در برابر کالا باشد. تحقق این مهم بدون شک دشواری‌های خود را به همراه داشته و نیازمند برنامه‌ریزی منسجم است. بالا بودن قیمت تمام شده واحد‌های تولیدی از دیگر معضلات گفته شد؛ به نحوی که ادامه این روند در وضعیت فعلی صرفا به ضرر تولیدکننده خواهد بود. با بالارفتن قیمت‌های داخلی، مزیت رقابتی افت پول ملی در تجارت بین‌المللی نیز از میان خواهد رفت. افزایش قیمت در حوزه‌های مواد اولیه و حمل و نقل از موارد مشهود آن به‌شمار می‌رود. تعاملات داخلی کشور موضوع بسیار مهمی محسوب می‌شود؛ به نحوی که با همسویی و همکاری بیشتر واحد‌های داخلی کشور در عرصه بین‌الملل امکان توسعه و پیشرفت کشور فراهم خواهد شد.