اصلاحیه هایی که نیاز به اصلاح دارند

به گزارش بورس امروز، یکی از اصلی ترین رسالت های بازار سرمایه ایجاد شفافیت در صورت های مالی شرکت ها است. در واقع با افزایش روند صعودی ضریب شفافیت، ریسک تصمیم گیری نیز از روند نزولی برخوردار می شود و  ریسک سرمایه گذارای پایین تر می آید.

با این فرض که صورت های مالی در نهایت امانت، صداقت و دقت تهیه  شده باشد و حسابرسی هم در آن انجام شود تا در دسترس گروه هدف که بهره برداران از صورت های مالی هستند قرار گیرد. بهره برداران از صورت های مالی شامل برخی سرمایه گذاران عام بورسی،‌ کارشناسان و تحلیل گران و در نهایت عده ای نیز مدیران سرمایه گذاری هستند. هر یک از آنها دارای افق های متفاوت سرمایه گذاری اند.

به طوری که مدیران سرمایه گذاری افق های بلندمدت تری  ۵ و یا ۱۰ ساله را مدنظر قرر می دهند. در نهایت در صورت های مالی با این حق تصمیم گیری همراه اند که آیا این سهم را به پورتفولیوی خود اضافه نمایند یا خیر؟ کارشناسان نهایت افق دیدشان بین یک تا سه سال است. سرمایه گذاران عادی اگر آموزش ندیده باشند توانایی تشخیص پتانسیل های نهفته در صورت های مالی را ندارند.

افشای صورت های مالی در کدال با استانداردهای موجود به نظر مطلوب می رسد. آموزش بهره برداری از صورت های مالی نیز باید در جامعه نهادینه گردد. در حال حاضر شرایط نسبت به ۱۰ سال پیش قابل مقایسه نیست لذا می توان گفت که سطح عمومی جامعه نمره قبولی می گیرد. اما باید توجه داشت که برای تجربه های به دست آمده هزینه های گزافی پرداخت شده است و سرمایه گذاران زیان هایی را متحمل شده اند تا متوجه موضوعات مورد اهمیت و اولویت شوند. سود،‌ فروش و تولید از جمله موضوعاتی اند که جامعه در حال آشنایی با آنهاست.

تداوم اصل شفافیت در شرکت ها و صورت های مالی و انتشار در سامانه کدال حرکت مثبتی است و الزامات سازمان بورس هم شرکت ها را به این سمت هدایت میکند. در حال حاضر اتفاقاتی رخ می دهد که بیشتر ناظر بر محورهای مالیاتی مانند برگه ی قطعی  مالیات،‌ رای تجدید نظر مالیاتی و یا حتی اتفاقاتی از این دست است .

اثرات این موارد در برخی از پرونده های حقوقی شرکت ها در سال های بعد از وقوع به نمایش گذارده می شود. بنابراین اصلاحات صورت های مالی نسبت به دوره های قبل باید با اصلاحیه انجام شود. همان طور که با دوره های قبلی مقایسه صورت گرفته است در این خصوص نیز شفافیت اطلاعات دوره ی در حال بهبود است. از آن جایی که آخرین شفافیت ها به دوره سال های ۹۰ و ۹۱ باز می گردد، عدم شفافیت های مشاهده در برخی از شرکت های بورسی،‌ از پتانسیل های نهفته ابراز نشده ای برخوردارند. این پتانسیل ها شامل املاک وانباری و … می باشد.

در این پتانسیل های نهفته ابراز نشده  می توان سهم بهپاک را مورد اشاره قرار داد که در سال ۱۳۹۰ هر سهم آن با قیمت حدود ۱۰۰ تومان متوقف و درنهایت از بورس اخراج شد. اما بعد از بازگشایی نماد،‌ قیمت  این سهم با ۷۰۰ درصد رشد بازگشایی شد. بر این اساس می توان گفت در بین سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱ عدم شفافیت ها در کوتاه مدت شاید باعث بروز منافعی برای برخی از سهامداران شد اما در بلند مدت اکثر سهام داران را متضرر کرده است. لذا باید این ضریب شفافیت اطلاعاتی به ۱۰۰ درصد  برسد تا سهامداری از عدم شفافیت متضرر نگرد.