پیش بینی سود حدود ۸۰۰ هزار میلیارد تومانی بازار در سال ۱۴۰۰ محقق می شود؟
نسبت شاخص کل بر حسب دلار همواره در محدوده ۲ واحد قرار داشته است که از اردیبهشت ماه ۱۳۹۸ از این محدوده خارج شد. رشد این نسبت تا مرداد ماه ۱۳۹۹ ادامه داشت و به ۹.۸۴ واحد رسید. بعد از این رشد، ریزش آن آغاز شد.
به گزارش بورس امروز، تحلیلگران بنیادی معمولا برای ارزشگذاری بازار از نمودار قیمت به سود ۴ فصل گذشته (P/E TTM) استفاده می کنند. ولی به هر حال عملکرد گذشته یک شرکت نشانه رفتار آینده نیست. برای پیش بینی دقیق تر از روند بازار سرمایه در یک مرحله بالاتر معمولا از قیمت به سود اینده نگر (P/E Forward) استفاده می شود و باور عمومی این است که در بلند مدت قیمت به سود بازار سرمایه با فرض نبود کاهش یا افزایش جدی نرخ بهره بدون ریسک به میانگین خود یعنی ۶ واحد (۶.۷ واحد میانگین بلندمدت) میل پیدا می کند. حال سوال اصلی اینجاست که آیا بازار پیش بینی درستی از مخرج کسر یعنی سود ۴ فصل آتی بازار در مقاطع مختلف داشته است یا خیر؟
از آنجا که P/E فوروارد به درآمد تخمینی آینده متکی است، در معرض اشتباه محاسبه یا تعصب تحلیلگران است. بدین منظور همانطور که در نمودار ذیل نشان داده شده است قیمت های یک سال پیش در هر لحظه زمانی را به سود محقق شده در یک سال اخیر تقسیم کردیم و بدین منظور نمودار قیمت به سود آینده نگر را به صورت تاریخی نشان دادیم.
به عنوان مثال ارزش بازار در آذر ۹۸ تقسیم بر سود محقق شده طی ۴ فصل آتی (زمستان ۹۸، بهار، تابستان و پاییز ۹۹) نسبت P/E Forward را در آذر ۹۸ نشان می دهد. همانطور که مشخص است بازار در مقاطعی مانند زمستان ۹۷ (نسبت P/E Forward 2.7 واحد) که دچار پیش واکنشی به ریسک ها شده یا برآورد واقعی از سودهای ۴ فصل آتی نداشته دچار خطای ارزش گذاری شده و به طبع آن بازار در میان مدت (۶ ماه آتی) رشد قابل توجهی از خود نشان داده تا به میانگین خود برسد. این مثال به عینه در تابستان ۹۱ هم قابل مشاهده است که ارزش بازار تنها حدود ۲.۶ برابر سود یکسال آتی آن بوده است.
نکته دیگر این است که با توجه به پیش بینی تحقق سود حدود ۸۰۰ هزار میلیارد تومانی بازار در سال ۱۴۰۰ علی رغم اینکه P/E TTM بازار در نقطه اوج شاخص یعنی تابستان ۹۹ به سقف ۳۷ واحدی خود رسیده بود ولی در واقع این نسبت برای P/E Forward تنها ۱۵ واحد بوده است که بر مبنای نرخ های بهره پایین در دوره ذکر شده تا حدودی قابل توجیه بود.
سخن آخر اینکه این نسبت در حال حاضر به میانگین ۶.۷ واحدی بلندمدت خود نزدیک شده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که ارزش بازار در قیمت های تعادلی خود قرار داشته و پارامتر زمان می تواند در شرایط ثبات، منجر به صعود شاخص و کسب بازدهی شود.
