مجلس شاکله بودجه ۱۴۰۰ را به هم نمی‌ریزد/ ادغام یارانه‌ها بعید است
گروه سیاست، زهرا علیدادی؛ می‌گوید اصلاح ساختار بودجه بحثی گسترده و طولانی مدت است و اینگونه نیست که روزی به پایان برسد و باید همیشه در این راه گام برداریم. همراهی دولت با مجلس را از عوامل ضروری تحقق اصلاح ساختار بودجه می‌داند و تاکید می‌کند که مردم هم باید ظرفیت پذیرش جراحی‌های بزرگ اقتصادی […]
گروه سیاست، زهرا علیدادی؛ می‌گوید اصلاح ساختار بودجه بحثی گسترده و طولانی مدت است و اینگونه نیست که روزی به پایان برسد و باید همیشه در این راه گام برداریم. همراهی دولت با مجلس را از عوامل ضروری تحقق اصلاح ساختار بودجه می‌داند و تاکید می‌کند که مردم هم باید ظرفیت پذیرش جراحی‌های بزرگ اقتصادی را داشته باشند.
اقدام مجلس در رد کلیات بودجه جهت اعمال اصلاحات از سوی دولت را امری مثبت تلقی می‌کند و می‌گوید اگر این اصلاحات در بودجه انجام نمی‌شد، در سال آینده تورم افسارگسیخته‌ای در کشور به وجود می‌آمد.
برخلاف صحبت‌های رئیس‌جمهور که مدام به مجلس توصیه می‌کند تا در جریان بررسی بودجه شاکله آن را تغییر ندهند، می‌گوید مجلس دنبال این نیست که شاکله بودجه را به هم بریزد و ما می‌خواهیم کاملاً حساب شده بودجه را بررسی و تصویب کنیم تا مشکلات کشور حل شود.
حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی را به صلاح کشور نمی‌داند و می‌گوید که الان وقت این کار نیست و مردم طاقت تورم و فشار اقتصادی بیشتر را ندارند.
از وضعیت تدوین برنامه هفتم توسعه و تلاش دولت برای محول کردن این کار به دولت آینده سخن می‌گوید و احتمال می‌دهد که برنامه ششم توسعه یک سال دیگر تمدید شود.
بخش‌هایی از صحبت‌های «حمیدرضا حاجی‌بابایی» نماینده مردم همدان در مجلس شورای اسلامی و رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس را از نظر گذراندیم.
متن کامل این گفتگو به شرح زیر است:
رئیس مجلس شورای اسلامی در اولین جلسه رسیدگی به جزئیات لایحه ۱۴۰۰ گفت که این بودجه مطلوب مجلس نیست. نظر شما به عنوان رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس درباره بودجه سال ۱۴۰۰ چیست؟
در صورتی بودجه تمام عیار خواهد بود که حتماً ساختار فعلی بودجه به هم بریزد و به عبارت دقیق‌تر اصلاح ساختار بودجه محقق شود. نه تنها بودجه سال ۱۴۰۰ بلکه بودجه سال‌های اخیر، از حیز انتفاع افتاده است و اعداد و ارقام بودجه چه در بخش منابع و چه در هزینه‌ها بسیار آشفته، بهم ریخته و انفعالی است. طی سال‌های اخیر هر چقدر جلوتر آمدیم، مشکلات بودجه‌ای کم و بیش وجود داشته است.
یعنی ایرادات بودجه سال ۱۴۰۰ به اندازه سال‌های قبل است؟
دولت به دلیل مسائلی چون تحریم، کسری بودجه، عدم شفافیت و سیاست‌های نامعلوم مجبور است بودجه‌ای را بنویسد که با اما و اگر رو به رو است. در واقع در کنار مشکلات بودجه‌ای، تحریم و وضعیت غیرقابل پیش‌بینی هم باعث شده است که بودجه شکل واقعی خودش را نداشته باشد و مشکلاتش نسبت به بودجه سال‌های قبل بیشتر باشد.
پس به نظر شما علت گرانی‌های شدید و وضعیت بد معیشتی مردم چیست؟
مشکل ما این است که دولت بودجه را به درستی اجرا نمی‌کند.
منظور شما این است که دولت از اجرای قانون مصوب مجلس استنکاف می‌کند؟
نمی‌خواهم بگویم که دولت کار غیرقانونی می‌کند بلکه حرفم این است که آنقدر بودجه درز دارد و به حدی در جریان تصویب بودجه به دولت مجوز داده می‌شود که این مشکلات به وجود می‌آید. زمانی که در قانون‌نویسی به دولت مجوز می‌دهیم، آنان هم از این مجوزها و روزنه‌های بودجه نهایت استفاده را می‌برند و تغییرات زیادی را در قانون مصوب مجلس بر اساس اختیاراتی که دارند، اعمال می‌کنند.
برای حل این مشکل بزرگ بودجه‌ای باید چه کاری انجام داد؟
مجلس باید در قانون‌نویسی این موضوع را مورد توجه قرار دهد و به جای آنکه مدام به دولت مجوز و اختیار دهد، در برخی از بخش‌ها دولت را مکلف به انجام امور کند.
مایندگان مجلس در ابتدا کلیات لایحه بودجه ارائه شده از سوی دولت برای سال ۱۴۰۰ را رد کردند. تحلیل شما در این باره چیست؟
مجلس بهترین کار را انجام داد چرا که اگر لایحه بودجه دولت بدون اصلاح را مصوب می‌کرد، تورم در سال آینده غیرقابل کنترل می‌شد. البته نمی‌توان گفت که با این اصلاحات، مشکلات بودجه به صورت کامل حل شد اما حداقل می‌توان گفت که این بودجه قابل تحمل شد. اگر هدف ما این است که بودجه در سال‌های آینده وضعیت بهتری داشته باشد، باید به طور جدی کار کنیم و دولت هم با مجلس همراهی کند تا به سمت واقعی کردن درآمدها و هزینه‌ها و عدالت محور کردن بودجه برویم.
از نظر شما الان هزینه‌ها هم مانند درآمدها غیرواقعی است؟
ما آنقدر هزینه‌ها را غیرواقعی کرده‌ایم که به هزینه هر بخشی اضافه می‌شود، بقیه هم اعتراض می‌کنند و می‌گویند که ما هم بودجه می‌خواهیم. البته بخشی از این مطالبات به حق است و آنان مشکلات مالی هم دارند اما نباید این واقعیت را نادیده گرفت که الان بسیاری از بخش‌ها به بودجه هم نگاه می‌کنند و حرفشان آن است که اگر پول داریم، باید به آنان هم داده شود و اگر نداریم، پس هیچ جا نباید پول و بودجه بیشتری از دیگری دریافت کند.
