سرمایه گذاری در بیمه های عمر؛خروج از زمین بازی پر ریسک

امین محمدی،مدیر بیمه های عمر و سرمایه گذاری بیمه پارسیان در رابطه با سرمایه گذاری در بیمه های عمر با خبرنگار بورس امروز به گفتگو پرداخت.

محمدی عنوان کرد: بیمه های عمر در هر شرایطی یکی از کم ریسک ترین انواع روش های سرمایه گذاری در دنیا محسوب می شوند  تورم بر رشد و توسعه ضریب نفوذ بیمه های عمر در کشور تاثیر منفی دارد. این رویکرد که از نظر علمی، اثبات شده و جهانی نیز هست،بیانگر این است که در چنین شرایطی انتظار رشد بیمه های زندگی هم برای شرکتهای بیمه و هم مشتری کاهش می یابد.از این منظر با توجه به این که یکی از کارکردهای بیمه های عمر و سرمایه گذاری علاوه بر پوشش های متنوع بیمه ای،امکان سرمایه گذاری می باشد، زمینه تورم انتظاری اذهان مشتریان تاثیر منفی بر فروش بیمه های زندگی می گذارد.

وی افزود: یکی از بزرگترین مشکلات صنعت بیمه این است که بسیاری از مشاوران و ارائه دهندگان بیمه های زندگی،با تاکید بیشتر بر جنبه های سرمایه گذاری این محصول،بخش پوشش های بیمه ای را در ذهن مشتری کم رنگ و نادیده در نظر می آورند و صرفا در معرفی محصول به سوددهی آن می پردازند که بیانگر ضعف مدیریت آموزش در شرکتهای بیمه برای نمایندگان در اشاعه ماهیت بیمه نامه و مفهوم سازی آن برای مشتریان است. چرا که در واقع بیمه های زندگی به عنوان یک محصول مجزا،در رقابت با سرمایه گذاری در بانک محسوب نمی شود،بلکه این محصول دارای مزایای متنوع از جمله ارائه انواع پوشش های بیمه ای در کنار تخصیص سود به اندوخته بیمه نامه است. در واقع درصد سود تخصیص یافته مسئله ای است که در رتبه دوم اهمیت قرار می گیرد و اهم موضوع در بخش نخست آن است. با این استدلال قطعا خرید بیمه های عمر و سرمایه گذاری تحت هر شرایط اقتصادی و نرخ تورمی، کاملا عاقلانه و مبتنی بر آینده نگری است.

مدیر بیمه های عمر و سرمایه گذاری بیمه پارسیان خاطرنشان کرد: در نمونه بیمه نامه ای در شرکت بیمه پارسیان،متاسفانه بیمه شده با گذشت یک ماه از خرید بیمه نامه دچار سانحه منجر به فوت گردید و به رغم پرداخت حق بیمه اندک (معادل ۳۰هزار تومان)، ۱۸ میلیون تومان به ذینفعان وی پرداخت گردید. در واقع پوشش های بیمه ای به عنوان کارکرد اصلی بیمه نامه، ایجاد ارزش افزوده از طریق امکان سرمایه گذاری مناسب را تبیین می نماید. با وجود همه این مزایا،در شرایط تورمی افراد ممکن است به خرید دارایی های سرمایه ای با دوام نظیر سکه و ارز اقدام نمایند،در این حالت استدلال بسیاری از افراد کسب بازدهی بیشتر با در نظر گرفتن هیجان زودگذر اقتصاد است که آئین نامه ۶۰ بیمه مرکزی ج.ا.ا به عنوان نهاد ناظر، شرکت های بیمه را از این نوع سرمایه گذاری پرریسک منع نموده است. بر این اساس همه کارشناسان بیمه بر اولویت کاهش ریسک در شرایط عدم اطمینان اذعان دارند. چرا که زمین بازی محصول بیمه های زندگی، زمین کم ریسک است.

وی در ادامه افزود:بر خلاف اینکه امروز در کشور بازی در زمین پر ریسک بوده که در آن، افراد تمایل بیشتری به حداکثر رساندن بازدهی داشته و بر کنترل ریسک علاقه کمتری نشان می دهند. بالعکس در محیط های کم ریسک تمایل افراد، به حداقل رساندن ریسک با در نظر گرفتن بازدهی منطقی است که هدف شرکت های بیمه نیز مبتنی بر تحقق این امر می باشد. در کشورهای پیشرفته، اغلب افراد به دنبال به حداقل رساندن ریسک در سرمایه گذاری های خود هستند،در چنین محیطی وقتی بطور مثال نرخ بهره بدون ریسک ۲ درصد است، کسب سود تا ۳ درصد در سال با ترکیب مناسب سرمایه گذاری به آسانی برای افراد محقق نخواهد شد اما برای شرکتهای بیمه این میزان به راحتی قابل حصول است.

محمدی اشاره کرد:با توجه به ثبات در کشور طی سال های اخیر،سرمایه گذاری در اکثر بازارها با سود منطقی و در حاشیه تورم سالانه برای شرکت ها بوده است، این در حالی است که بازدهی سرمایه گذاری برای اغلب افراد حقیقی در بازارهای مختلف به شکل مطلوب نبوده است. همین عامل منجر به علاقمندی بیشتر افراد به محصولات کم ریسک از قبیل سپرده گذاری بانکی و یا خرید بیمه های عمر و سرمایه گذاری گردید. لذا از آنجا که شرکتهای بیمه و بانک ها زمانی که تورم کنترل شود،با وجود محدودیت های کنترلی آیین نامه سرمایه گذاری، فرصت های بهتری در سرمایه گذاری با بازدهی بالاتر نسبت به نرخ بهره بدون ریسک پیدا می کنند، قطعا این شرایط ثبات دوباره به اقتصاد کشور برخواهد گشت.

وی تاکید کرد: نباید فراموش کنیم که شرایط فعلی اقتصادی، شرایط گذرایی است و بالاخره اقتصاد ایران از این مرحله نیز عبور خواهد کرد و به بستر اصلی و ثبات باز خواهد گشت، در چنین شرایطی نباید بیمه های زندگی را که نوعی سرمایه گذاری مطمئن بلندمدت برای آینده فرد و خانواده وی است با اقدامات آنی و پر ریسکی که معمولا در بلندمدت نتیجه مطلوبی ندارند مقایسه کرد.

محمدی در انتها اضافه کرد: بیمه های زندگی در ایران در مقایسه با سایر نقاط دنیا صنعت نوپایی است و مستلزم ایجاد بستر فرهنگی و اجتماعی و ارزش گذاری در اذهان جامعه است و در صورت حمایت سیاست گذاران بخش های کلان می تواند یکی از ابزارهای قابل اتکا برای تامین آتیه افراد محسوب شود.