انواع رتبه‌بندی شرکت‌ها؛نیاز صنعت و معدن کشور

شرکت‌های سنجش اعتبار،اطلاعات اعتباری افراد و شرکت‌ها را از طریق اعطاکنندگان اعتبار ودیگر منابع موثق موجود جمع‌آوری می‌نمایند. این قبیل شرکت‌ها، اطلاعات اعتباری جمع‌آوری شده را به منظور ایجاد دیدگاهی جامع از عملکرد اعتباری فرد یا شرکت به‌کار می‌برند.این اطلاعات در قالب یک گزارش یا امتیاز اعتباری در اختیار اعطاکنندگان بالقوه قرار گرفته و با ایجاد شناختی مناسب از تاریخچه اعتباری و رفتار وام‌گیرنده، آنها را در زمینه تصمیم‌گیری‌های اعتباری یاری می‌رساند.

موسی احمدی،استاد دانشگاه در رابطه با انواع رتبه بندی شرکت ها در صنعت و معدن،با خبرنگار بورس امروز به گفتگو پرداخت.

احمدی گفت:مؤسسات رتبه‌بندی اعتباری(rating) مانند فیچ و مودیز، موسسات رتبه‌بندی مستقل بین‌المللی هستند که ابزارهای بدهی (مانند اوراق قرضه و بدهی) شرکت‌های بزرگ را رتبه‌بندی می‌نمایند و تابع قوانین بازار سرمایه هستند. رتبه اختصاصی این مؤسسات، یک اظهارنظر مستقل می‌باشد که در نتیجه ارزیابی و تجزیه و تحلیل تخصصی تمایل و توانایی موضوع رتبه‌بندی مشتمل بر اشخاص حقوقی، ناشرین، ابزارهای مالی و تعهد مالی خاص تعیین می‌شود و احتمال ایفای بموقع تعهدات را توسط آنها نشان می‌دهد.

وی افزود:اصطلاح  اولویت‌بندی (ranking) نیز بیانگر اولویت نسبی شرکت در مقایسه با سایر شرکت ها می باشد، به گونه ای که برای هر شرکت تنها یک نقطه اختصاص داده می شود. به عنوان مثال در صورتی که تعداد یکصد شرکت اولویت بندی می شود و هر یک از آن ها تنها یک جایگاه را به خود اختصاص می دهد این در حالی است که در مفهوم ارائه شده رتبه بندی، طیف های مختلفی بر اساس وضعیت اهلیت اعتباری اختصاص داده می شود و در هر طیف، تعداد زیادی از موضوعات مورد رتبه بندی می توانند مدنظر قرار گیرند.

استاد دانشگاه خاطرنشان کرد:این موضوع مثل ارائه نمرات کیفی در مدارس ابتدایی بصورت عالی، خیلی خوب، متوسط، ضعیف و مشابه آن می باشد که افراد در طیف های مختلفی جایدهی می شوند. این در حالی است که امتیازدهی اعتباری (credit scoring) و موسسات گزارشگری اعتباری (credit reporting agencies) یا اصطلاحاٌ (credit bureau) ها برخلاف فیچ و مودیز، به بانکها وابسته بوده و فعالیت آنها به بازار اعتبار اختصاص دارد.

وی در ادامه گفت:شرکت‌های سنجش اعتبار، اطلاعات اعتباری افراد و شرکت‌ها را از طریق اعطاکنندگان اعتبار و دیگر منابع موثق موجود جمع‌آوری می‌نمایند. این قبیل شرکت‌ها، اطلاعات اعتباری جمع‌آوری شده را به منظور ایجاد دیدگاهی جامع از عملکرد اعتباری فرد یا شرکت به‌کار می‌برند. این اطلاعات در قالب یک گزارش یا امتیاز اعتباری در اختیار اعطاکنندگان بالقوه قرار گرفته و با ایجاد شناختی مناسب از تاریخچه اعتباری و رفتار وام‌گیرنده، آنها را در زمینه تصمیم‌گیری‌های اعتباری یاری می‌رساند. شرکت‌های مزبور از طریق فراهم نمودن سطوح اطلاعاتی مناسب برای اعطاکنندگان اعتبار و ایجاد آگاهی‌‌های مبسوط و منتج از همان اطلاعات اولیه، ارزش افزوده قابل توجهی را برای آنها به همراه دارد.

احمدی در انتها گفت:با عنایت به مفاهیم فوق به نظر می‌رسد که هر یک از مفاهیم مختلفی که ارائه شده نیازمند ایجاد نهاد مالی مختص به خود است تا بتوانند خدمات تخصصی رتبه‌بندی را با موضوعات مصرف آن ها که متفاوت از هم هستند، ارائه دهند. مؤسسات مهم و متفاوت در حوزه‌های اعتبارسنجی، رتبه‌بندی اعتباری، اولویت‌بندی فعال در کشورهای مختلف نشان از این اهمیت است. به نظر می‌رسد رتبه‌بندی ارائه شده توسط سازمان مدیریت صنعتی ناشر به اولویت‌بندی می‌باشد و دو بخش دیگر توسط مؤسسات اعتبارسنجی و مؤسسات رتبه‌بندی اعتباری قابل تحقق خواهد بود.