قیمتگذاری فولاد زیر سایه تقاضای میلگرد و شاخصهای جهانی
میلگرد بهعنوان محصولی پرتقاضا در پروژههای عمرانی، نقش کلیدی در ساختار قیمتگذاری جهانی فولاد دارد. برای حفظ رقابتپذیری، شرکتها باید با تحلیل بازار، تولید بهموقع، تنوع محصول و مدیریت ریسک، استراتژیهای خود را بهروز کنند
قیمتگذاری محصولات فولادی در بازار جهانی تحت تأثیر عواملی چون تقاضای بالا برای میلگرد، شاخصهای بینالمللی، شفافیت اطلاعاتی، ظرفیت تولید کشورهای بزرگ، مقررات صادراتی، نوآوریهای فناورانه و الزامات زیستمحیطی قرار دارد. برای رقابتپذیری، شرکتها باید با تحلیل بازار، تولید بهموقع، تنوع محصول، مدیریت ریسک و توسعه منابع انسانی، استراتژیهای خود را تنظیم کنند.
کامران طهماسبیگی، مدیرعامل توسعه راهبردی مبتکران آریا در گفت و گو با خبرنگار بورس امروز به بررسی روندهای جهانی قیمتگذاری محصولات فولادی پرداخت. طهماسبیگی تأکید کرد که میلگرد بهعنوان محصولی پرتقاضا در پروژههای عمرانی، نقش تعیینکنندهای در ساختار قیمتگذاری این صنعت دارد.
وی با اشاره به اینکه در بسیاری از کشورهای جهان، میلگرد مبنای اصلی قیمتگذاری محسوب میشود، افزود: شاخصهای بینالمللی مانند SteelBenchmarker و Platts بهصورت مستمر قیمتهای میلگرد و سایر محصولات فولادی را در بازارهای مختلف رصد میکنند و این دادهها مبنای تصمیمگیری شرکتها در سطح جهانی است.
مدیرعامل توسعه راهبردی با تأکید بر تفاوتهای ساختاری میان بازارهای داخلی و جهانی، اظهار داشت: بازارهای جهانی فولاد از شفافیت اطلاعاتی بالایی برخوردارند. دادههای مربوط به قیمت، عرضه و تقاضا بهصورت عمومی منتشر میشود و شرکتها میتوانند با اتکا به گزارشهای تحلیلی موسسات مشاورهای، استراتژیهای خود را بهروز کنند. این در حالی است که در برخی بازارهای داخلی، دسترسی به چنین اطلاعاتی محدودتر است.
وی در ادامه به نقش عرضه و تقاضا در تعیین قیمتها اشاره کرد و اذعان داشت که کشورهای در حال توسعه، بهدلیل نیاز گسترده به زیرساختهای عمرانی، تقاضای بالایی برای میلگرد دارند. از سوی دیگر، تولیدکنندگان بزرگ مانند چین، هند و اتحادیه اروپا با تغییر در ظرفیت تولید، میتوانند بهطور مستقیم بر قیمتهای جهانی اثرگذار باشند. به گفته وی، هرگونه نوسان در تولید این کشورها، بهسرعت در بازارهای بینالمللی بازتاب پیدا میکند.
طهماسبیگی همچنین به ملاحظات صادراتی در صنعت فولاد اشاره کرد و گفت: قوانین و مقررات صادراتی، از جمله تعرفهها و محدودیتهای تولید، نقش مهمی در تنظیم قیمتها دارند. شرکتهای فولادی معمولاً بازارهای هدف خود را بر اساس میزان تقاضا، ثبات اقتصادی و شرایط رقابتی انتخاب میکنند و قیمتگذاری را متناسب با آن تنظیم مینمایند.
وی در بخش دیگر، به تأثیر فناوری و نوآوری در فرآیند تولید فولاد پرداخت و اظهار داشت: پیشرفتهای تکنولوژیکی در خطوط تولید، نهتنها موجب کاهش هزینهها میشود، بلکه کیفیت محصولات را نیز ارتقا میدهد. همچنین، با توجه به توجه جهانی به پایداری و کاهش اثرات زیستمحیطی، شرکتهای فولادی بهسمت تولید محصولات پایدارتر حرکت کردهاند که این موضوع نیز در تعیین قیمتها و جذب مشتریان جدید مؤثر است.
مدیرعامل توسعه راهبردی در ادامه، راهکارهایی برای تنظیم استراتژیهای قیمتگذاری و تولید در صنعت فولاد ارائه داد. به گفته وی، تحلیل دقیق بازار با استفاده از مدلهای پیشبینی تقاضا و تحلیل SWOT، نخستین گام در تدوین یک استراتژی موفق است.
وی افزود: ایجاد سیستم قیمتگذاری پویا که بتواند بهسرعت به تغییرات بازار واکنش نشان دهد، ضروری است. این سیستم باید مبتنی بر دادههای واقعی بازار و تحلیلهای رقابتی باشد.
طهماسبیگی همچنین بر اهمیت بهینهسازی تولید تأکید کرد و گفت: پیادهسازی سیستمهای تولید بهموقع (Just-In-Time) میتواند هزینههای انبارداری را کاهش داده و پاسخگویی به تقاضای بازار را تسریع کند. تنوعبخشی به سبد محصولات نیز به شرکتها امکان میدهد تا نیازهای مختلف مشتریان را پوشش دهند.
وی تقویت روابط با مشتریان و تأمینکنندگان را از دیگر ارکان موفقیت در بازار دانست و تاکید کرد: ایجاد شراکتهای استراتژیک با تأمینکنندگان و ارائه خدمات پس از فروش مؤثر، موجب افزایش وفاداری مشتریان و ارتقای سهم بازار میشود.
مدیرعامل توسعه راهبردی به اهمیت مدیریت ریسک و استفاده از ابزارهای مالی مانند قراردادهای آتی و گزینهها نیز اشاره و تصریح کرد: نوسانات قیمت مواد اولیه، تغییرات تقاضا و شرایط اقتصادی جهانی، همگی از جمله ریسکهایی هستند که باید بهصورت تخصصی تحلیل شوند.
وی افزود، سرمایهگذاری در فناوریهای پایدار و اجرای برنامههای مسئولیت اجتماعی، نهتنها به بهبود تصویر برند کمک میکند، بلکه موجب تقویت ارتباط با جامعه نیز میشود.
طهماسبیگی در نهایت خاطرنشان کرد: آموزش مداوم نیروی انسانی، توسعه رهبری درونسازمانی و بهرهگیری از فناوری اطلاعات و دادهکاوی، از جمله ابزارهایی هستند که شرکتهای فولادی باید برای حفظ رقابتپذیری خود در بازارهای داخلی و بینالمللی بهکار گیرند.