بررسی همکاری های شرکت های ریلی با صنایع فولادی

به گزارش روند بورس امروز، فرهنگ طلوعی مدیرعامل و عضو هیات مدیره شرکت ریل پرداز سیر در خصوص چالش های حمل محصولات فولادی و سنگ آهنی گفت: ما صد در صد ظرفیتمان در حال حاضر پر است. یعنی مجموعه ما با صددرصد ظرفیت خودش مشغول به کار است. شرکت های ریلی وقتی ایجاد شدند، ساختاری مانند ساختار راه‌آهن برای خودشان ایجاد کردند. یعنی امر بازرگانی و بازاریابی در شرکت های ریلی خیلی مورد توجه قرار نگرفت. فکر می کردند که بار وجود دارد و تقاضا هم وجود دارد. اما ما از روز اول به این مساله اعتقاد نداشتیم. معتقد بودیم که حالا که فضا فضای رقابتی است باید کار بازرگانی و بازاریابی هم انجام دهیم. همین نقطه تمایز با بقیه شرکت ها است.

طلوعی خاطر نشان کرد: وقتی بخش بازرگانی ما به عنوان یک بخش مستقل کار خودش را انجام می دهد اثراتش را در پر بودن صددرصدی ظرفیت شرکت می بینیم. متاسفانه بقیه شرکت ها فارغ از استراتژی های بازاریابی، اعتقاد دارند که وصل بودن به یک شرکت فولادی خیلی بزرگ می تواند حیات آن ها را تامین کند. اما ما از ابتدا چنین اعتقادی نداشتیم. اینکه شما یک مشتری بزرگ و قابل اتکا داشته باشید خیلی خوب است اما با منطق تجاری جور در نمی‌آید که ما همه ظرفیت‌مان را به یک مشتری اختصاص دهیم. قطعا تب یک مشتری بزرگ شرکتی که به آن وابسته است را می کشد. ما برای اینکه از این مسائل جلوگیری کنیم و یک مدیریت ریسکی در مجموعه اتفاق بیافتد ترجیح دادیم که همه تخم مرغ هایمان را در یک سبد قرار ندهیم. هرچند از شراکت با شرکت های بزرگ استقبال می کنیم اما خودمان را خیلی وابسته به یک نفر نمی کنیم که بعدا به مشکل بربخوریم.

 وی افزود: ببینید شرکت فولاد مبارکه سال گذشته چیزی حدود ۷ هزار میلیارد تومان سود داشته است. ورود بخشی از این مبلغ به هر صنعتی می تواند توسعه خوبی ایجاد کند و هم می تواند گشایش خیلی بزرگی را رقم بزند. یکی از این صنایع هم صنعت ریلی است. اما بحثی که وجود دارد این است که در هیچ جای دنیا دیگر بنگاه‌ های اقتصادی خیلی بزرگ از استراتژی توسعه عمودی استفاده نمی کنند. دیگر شرکت ها در همه خدماتی که مورد نیازشان است، ورود نمی کنند. یعنی برای هر چیزی که نیاز دارند، شرکتی را تملک و مدیریت نمی کنند. این یک استراتژی شکست خورده در تمام دنیا است. نمونه بارز آن در ایران شرکت سایپا است. شرکت سایپا زمانی اقدام به خرید سهام شرکت‌ هایی که به نوعی با این شرکت همکاری داشتند، کرد. یک شرکت تبدیل به رنگ سایپا شد و یک شرکت تبدیل به پلاستیک سایپا شد و مواردی از این قبیل. حالا می بینیم که شرکت سایپا می خواهد این شرکت ها را واگذار کند. چرا که هر چقدر لایه های تصمیم گیری را در شرکت های بزرگ گسترش دهید، تصمیم گیری صحیحی به دست نمی آید. ضمن اینکه فرایند تصمیم گیری هم طولانی می شود. طولانی شدن باعث می شود تا آن تصمیم از انتفاع خارج شود.

عضو هیات مدیره شرکت ریل پرداز سیر اظهار داشت: شرکتی که چند شرکت ریلی و هلدینگ حمل و نقلی دارد، متاثر از سیاست های کلان آن شرکت هستند. اگر روزی این شرکت ها بخواهد به مجموعه دیگری واگذار شود توان و کارایی مختص به خودش را از دست می دهد. چون یک سری خدمات را  مختص به آن شرکت ایجاد کرده و غیر از آن شرکت اتبدایی شرکت دیگری احتیاج به آن خدمات ندارد. اینکه شرکت های بزرگ فولادی در بخش حمل ریلی به صورت مستقیم سرمایه گذاری می کنند به سیاست های داخلی خودشان باز می گردد. اما ممکن است بسیاری از شرکت های ده مورد واجب تر و در اولویت نسبت به سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل ریلی داشته باشند.