عرضه کنسرسیوم اکتشاف معادن در بورس تا دو ماه آینده
صنعت فولاد به عنوان یکی از بزرگ‌ترین صنایع کشور سهم بالایی از کل صنعت را در اختیار دارد. با توجه به افزایش تولید فولادسازان طی سال‌های اخیر، ضمن بهبود جایگاه ایران در بحث تولید فولاد در جهان، میزان صادرات نیز از کشورمان رو به افزایش است. موضوعی که در رشد تولید ناخالص کشور بسیار تاثیرگذار […]
صنعت فولاد به عنوان یکی از بزرگ‌ترین صنایع کشور سهم بالایی از کل صنعت را در اختیار دارد. با توجه به افزایش تولید فولادسازان طی سال‌های اخیر، ضمن بهبود جایگاه ایران در بحث تولید فولاد در جهان، میزان صادرات نیز از کشورمان رو به افزایش است. موضوعی که در رشد تولید ناخالص کشور بسیار تاثیرگذار است. افزایش صادرات و ارزآوری آن‌هم در شرایطی که تحریم‌ها به شدت افزایش یافته بسیار اهمیت دارد. در این بین اما بسیاری با توجه به ظرفیت‌هایی که در داخل کشور وجود دارد بر لزوم کیفی‌سازی و افزایش ارزش افزوده در محصولات فولادی تاکید دارند. جلوگیری از خام فروشی و فروش محصولات با ارزش بالاتر باعث چند برابر شدن ارزآوری در داخل کشور می‌شود. مساله دیگر در بحث صنعت فولاد علاوه بر لزوم تمرکز بر تولید محصولات کیفی، بحث منابع معدنی و کاهش میزان آن طی سال‌های گذشته بوده است.
در همین زمینه با سید رسول خلیفه سلطان دبیر انجمن تولیدکنندگان آهن و فولاد ایران به گفت و گو پرداختیم. وی معتقد است که چنانچه قیمت فولاد برای بازار داخلی سرکوب نشود با وجود مشکلات ناشی از تحریم‌ها می‌توان صادرات را افزایش داد. خلیفه سلطان همچنین از تشکیل کنسرسیوم اکتشاف معادن جدید برای فولادی‌ها و عرضه این کنسرسیون در بازار سرماه خبر داد.
وضعیت کلی صنعت فولاد را با توجه به شرایط اقتصادی و تحریم‌ها چگونه ارزیابی می‌کنید؟
صنعت فولاد یکی از مهم‌ترین صنایع کشور است. صنعت فولاد ایران در کل صنعت ایران در حدود ۱۰ درصد سهم دارد. اگر بخواهیم در فضای افق ۱۴۰۴ به موضوع نگاه کنیم کمتر صنعتی می‌بینیم که به اهداف آن افق دست یابد. صنعت فولاد تقریبا به آن افق نزدیک است. طی سال گذشته فولاد با تولید بیش از ۲۴ میلیون تن، امسال احتمالا به ۲۷ میلیون تن تولید خواهد رسید. این رقم رشد بسیار بالایی را نشان می‌دهد. عملا طی سال‌های اخیر به صورت متوسط رشد ۱۵.۷ درصدی را در سال تجربه کرده‌ایم. متوسط رشد تولید فولاد در جهان حدود ۴.۵ درصد است. صنعت فولاد کشورمان سه درجه ارتقا یافته و به رتبه دهم تولید فولاد در جهان رسیده است. در شرایط تحریمی کشور این موضوع گام بسیار بزرگی برای صنعت فولاد بود. به نظر می‌رسد در شرایط تحریمی هم ما همچنان این رشد را خواهیم داشت.
برای سال آینده چه پیش‌بینی از این رشد تولید می‌توان داشت؟ افزایشی خواهد بود یا کاهشی؟
پیش بینی ما برای سال آینده این نیست که وضعیت مانند سال گذشته باشد. احتمالا با یک نرخ کاهنده روبه‌رو خواهیم بود. اما باز هم رشدمان از متوسط رشد جهانی بالاتر خواهد بود.
با توجه به کاهش بودجه عمرانی کشور و کاهش احتمالی تقاضای داخلی برای فولاد، انجمن چه تصمیم و برنامه‌ای برای ثبات تولید فولاد توسط شرکت‌ها دارد؟
مذاکراتی در این خصوص با دولت داشته‌ایم که قیمت فولاد داخلی را سرکوب نکنند تا فولاد ایران در رقابت با فولاد جهانی و با قیمت جهانی بتواند محصول را به فروش برساند. عملا فراتر از نیاز داخلی، می‌توانیم بر بازار صادراتی کشورهایی مانند عراق، افغانستان و سوریه و بسیاری از کشورهای اطرافمان حساب باز کنیم. مهم این است که باید فولاد به صورت ارزی صادر شود.
صادرات فولاد به صورت ارزی چه تاثیری بر کار فولادسازان دارد؟ عدم صادرات به این شکل چه تاثیر منفی دارد؟
اگر چنانچه قیمت را در داخل سرکوب کردیم، عملا انگیزه می‌دهیم به آن‌هایی که فولاد را به صورت قاچاق ریالی می‌خرند و به صورت ارزی به فروش می رسانند. این مورد دو لطمه به شرکت‌های فولادی وارد می‌کند. نخست فولادهای بدون کیفیت وارد عرصه فروش می‌شوند و به کیفیت صادراتی لطمه می‌زند. دوم آنکه کشورهایی که در حال صادرات محصولات فولادی به آن‌ها هستیم را تشویق می‌کنیم به وضع تعرفه برای محصولات ما. عملا بازار صادراتی که می‌توان با یک برنامه‌ریزی خوب، توسعه بدهیم و جایگزین کمبود مصرف داخلی کنیم دو دستی تقدیم دیگران کنیم. یعنی بازار صادراتی منطقه را از دست بدهیم.
تحریم‌ها از سال گذشته تاکنون چه تاثیری بر صادرات شرکت‌ها گذاشته است؟
اگر ما سیاست‌های صادراتی کاملا منسجمی را بتوانیم اعمال کنیم و این سیاست‌های صادراتی را به تنظیم بازار داخلی گره نزنیم و بخاطر بازار داخلی از صنعت فولاد توقع بی‌جا نداشته باشیم، بازار صادراتی‌مان را از دست نخواهیم داد. چون نرخ ارز آنقدر پرکشش برای صادرات است که بحث صادرات روند افزایش خود را حتی در شرایط بد خواهد یافت.
به منظور افزایش ارزش افزوده محصولات فولادی چه اقداماتی باید انجام شود؟
برای بالا بردن ارزش محصولات فولادی باید به سمت تولید فولاد کیفی حرکت کنیم. در بحث کمیت رتبه خوبی داریم. اما در حال حاضر چیزی حدود ۳ درصد تولیدات فولاد ما یعنی فولادهای آلیاژی و صنعتی کیفی است. در صورتی که باید این رقم را ظرف ۸ سال آینده طوری برنامه‌ریزی کنیم که به بالاتر از ۷ درصد برسد. با توجه به نرخ ارز و کشش صادراتی فولاد، فکر می‌کنم با یک برنامه‌ریزی صحیح طی چند سال آینده قابل دسترسی است.
با توجه به کاهش منابع معدنی، پیش‌بینی شما از بحث تولید فولاد طی سال‌های آتی چیست؟
با توجه به اینکه یک سری پهنه‌های اکتشافی که مد نظر قرار گرفته، کنسرسیومی هم از شرکت‌های فولادی به منظور اکتشاف شکل گرفته که ظرف دو ماه آینده سهام این کنسرسیوم در بورس عرضه خواهد شد رغبت بسیار بالایی برای اکتشاف در حال شکل گرفتن است. به نظر می‌رسد بحث تامین منابع معدنی طی ۷ یا ۸ سال آینده انجام خواهد شد.
شرکت‌های فولادی چه میزان از ارز صادراتی را به سامانه نیما بازگردانده‌اند؟ روند بازگشت ارز توسط شرکت‌های فولادی را چگونه می‌بینید؟
روند بازگرداندن ارز صادراتی از جانب شرکت‌های فولادی بر اساس اعلام وزارت صمت، خوب بوده است. عملا طبق مقررات موجود فولادی‌ها هم خود را ملزم به انجام این کار دانستند.
