سوء برداشت از کارکردهای روابط عمومی

به گزار بورس امروز؛  از آغاز بروکراسی مدرن در کشور ما اساسا جایگاه و نقش روابط عمومی با یک سوء برداشت مواجه بوده است. شاید نیاز به ریشه یابی دقیق  داشته باشد که چه شد که تعریف و برداشت از نقش روابط عمومی در ایران با اکثر کشورهای دنیا متفاوت شکل گرفته است. به چند مورد از اشتباهات رایج در خصوص روابط عمومی اشاره می کنیم:

روابط عمومی تخصص لازم ندارد

هنوز برخی مدیران ما وقتی نیرویی را فاقد هر گونه صلاحیت و تخصص می دانند به او مدیریت روبط عمومی را پیشنهاد می کنند. فقر نیروی انسانی متخصص در روابط عمومی ها ناشی از همین دیدگاه است که اساسا روابط عمومی به تخصص خاصی نیاز ندارد و در نتیجه روابط عمومی در خیلی از سازمان ها به پارکینگ نیروهای فاقد صلاحیت و تخصص و بی انگیزه سازمان ها تبدیل می شود.

جداسازی مارکتینگ از روابط عمومی

در اکثر کشورهای پیشرو دنیا مارکتینگ ( که با بی سلیقگی، بازاریابی به عنوان ترجمه آن ذکر می شود) جزو مهمترین فعالیت های روابط عمومی است و اصولا جداسازی این کارکرد از روابط عمومی ها مقدور نیست. اما در سازمان های ما خصوصا در بخش های دولتی اصلا این کارکرد تعریف نشده و در شرکت های تجاری هم واحدهای بازاریابی متصدی این کارکرد هستند. مارکتینگ کاملا با کار روابط عمومی در هم تنیده است و جداسازی آن هم به روابط عمومی و هم به بازاریابی وبازارسازی سازمان ها لطمه می زند.

روابط عمومی و کارکرد تبلیغات فرهنگی

هر چند تبلیغات  به عنوان یک ابزار ارتباطات درون سازمانی بخشی از فعالیت روابط عمومی است اما تقلیل جایگاه روابط عمومی به تسلیت و تبریک و نصب بنر و برگزاری نماز جماعت و … بزرگترین اجحاف به آن بوده است. در خیلی از سازمان های دولتی وخصوصا نهادهای انقلابی روابط عمومی صرفا متصدی تبلیغات ملی و مذهبی است.

مدیریت رپرتاژبه جای مدیریت رسانه

تصور غلط از مدیریت رسانه در میان برخی مدیران این است که باید رسانه ها را با پول پاشی و رپرتاژ راضی نگه داشت و هر صدای منتقد و معترضی را هم با این ابزار خاموش کرد. تعامل با رسانه ها و اقناع آنان در موارد مختلف و مشارکت دادن آنان در رویدادهای سازمان کار سختی است که اکثرا زحمت آن را به خود نمی دهیم. البته نقش رسانه های زرد و باج گیر را هم در شکل گیری این نگاه نباید فراموش کرد.

تنزل جایگاه مدیر روابط عمومی

مشهور است که اتاق مدیر روابط عمومی در شرکت های معتبر دنیا با اتاق مدیرعامل درب مشترک داشته و مدیر روابط عمومی تنها کسی است که برای ملاقات با مدیر عامل نیاز به تشریفات معمول ندارد. در جلسات سطح عالی مدیریتی شرکت مدیر روابط عمومی اولویت اول حضور است. لازم یه یادآوری نیست که در ایران این جایگاه چقد تنزل یافته و مدیر روابط عمومی یک مدیر درجه دو محسوب می شود.

تفکیک امور سهامداران از روابط عمومی

ارتباط با سهامداران بایستی یکی از مهمترین کارکردهای روابط عمومی باشد. افکارسنجی سهامداران، ارتباط مستمر با آنان و جلب رضایت آنان چرا باید در واحدی غیر از روابط عمومی تعریف شود؟  متاسفانه اکثریت سازمان ها در ایران واحد ارتباط با سهامداران را مستقل از روابط عمومی تعریف نموده اند.

مدیریت غلط بودجه های مسئولیت اجتماعی

مدیریت صحیح بودجه های مسئولیت اجتماعی در صلاحیت روابط عمومی است. چرا که ارتباط با بیرون از سازمان و احصای نیازهای مختلف جامعه ذی نفعان سازمان بر عهده اوست. از آنجایی که صرف این بودجه یک ابزار مدیریتی و در خیلی از سازمان ها در راستای پرسنال برندینگ(معادل فارسی برای آن نیافتم) مدیران کارکرد پیدا کرده است واگذاری آن به روابط عمومی را نامطلوب کرده است.

اگر بخواهیم بر فهرست این آسیب ها بیفزاییم قطعا این نوشته خیلی بیشتر ادامه خواهد یافت. اما به همین نکات بسنده می کنیم و امیدواریم همین ها تلنگری باشند بر مدیران تا متوجه باشند که  ارتقای جایگاه سازمان و شرکت تحت مدیرتشان تنها از مسیر ارتقای جایگاه و شان روابط عمومی می گذرد.

محمد سعد حسنی مدیر روابط عمومی صندوق بازنشستگی شرکت ملی صنایع مس ایران