پتک مشکلات بر سر فولاد

به گزارش بورس امروز؛ صنعت فولاد کشور در سال ۱۴۰۱ با افت شدید قیمت ها روبه رو بود. تدبیر نادرست دولت در ابتدای سال در رابطه با عوارض صادراتی هم بر مشکلات عدیده ی این صنعت افزود و باعث از بین رفتن فرصت های زیادی در این صنعت شد. در صورت برخورداری قوانین تعرفه ای وضع شده از سوی دولت از توجیه اقتصادی،‌ قطعا چنین شرایطی برای شرکت های فولادی ایجاد نمی شد.

از سوی دیگر قیمت های دستوری موجود در بورس کالا و تعیین سقف برای معاملات بورس کالا موجب فروش توام با زیان محصولات بسیاری از شرکت های فولادی شد. این زیان ناشی از تفاوت بالای قیمت های تمام شده ی محصولات فولادی از سقف تعیین شده قیمت در بورس کالا بود. به عنوان مثال شرکت تاراز چهار محال بختیاری هر کیلو گرم ورق خود را به مدت طولانی با زیانی حدود ۲۵۰۰ تومان به فروش می رساند. استمرار روند نزولی قیمت فولاد از سال ۱۴۰۰ تا اواخر سال ۱۴۰۱، دامن گیر تمامی شرکت های فولادی شد.

ضمن آنکه صنعت فولاد با چالش های زیر ساختی به ویژه انرژی دست به گریبان است؛ موضوع انرژی ضررهای قابل توجهی را از نظر تولید به شرکت های فولادی وارد ساخته است. تحمیل محدودیت های انرژی از سوی دولت به  شرکت های خصوصی و صنایع، شرکت های بزرگ را به ساخت نیروگاه هدایت کرد. از جمله این شرکت ها می توان به پروژه ی احداث نیروگاه خورشیدی، نیروگاه حرارتی شرکت فولاد مبارکه اشاره کرد.

مسئله ی کمبود آب، کمبود جاده های حمل و نقل، راه آهن و کمبود مواد اولیه از جمله کنسانتره که روز به روز هم رو به کاهش است، از دیگر موضوعاتی است که صنعت فولاد را تحت تاثیر قرار داده است. کمبود مواد اولیه موجب شده است که صنعت فولاد به استفاده از هماتیت روی بیاورد و این معادن برخلاف گذشته مورد توجه قرار گیرند. اگرچه این شرایط هم نمی تواند تدوام داشته باشد و در آینده صنعت فولاد را با مشکلات بیشتری مواجه خواهد ساخت.

در سال ۱۴۰۲ ممکن است جهشی در فولاد به وجود آید اما کمبودهای موجود ظرف چندماه قابل رفع نیستند. اگر چه به نظر می رسد در زمینه ی تامین برق گام هایی برداشته شده اما همچنان این کمبود چشمگیر است.

صنعت فولاد ایران باید برای حل معضلات خود برآورد متوازنی بین معادن موجود، انرژی و زیرساخت ها جهت تولید فولاد ایجاد کند. صدرو مجوز های بی رویه از سوی وزارت صمت به معادن عامل مهمی بر شرایط فعلی این صنعت است. توسعه و بهره برداری معادن باید در جهت تامین خوراک فولادی ها باشد؛ اما صدور چنین مجوزهایی دلایلی غیر از انگیزه های  اقتصادی در بردارد.

نکته حائز اهمیت آنست که تولیدات فعلی فولاد را  که اکثر کشورهای در حال توسعه نیز قادر به تولید آن هستند، باید متوقف شوند و حرکت به سوی تولیدات خاص و ارزش افزوده ی بیشتر صورت گیرد. این تولیدات باید قادر به استفاده از انرژی پاک باشند. نیاز به مواد اولیه نیز کاهش یابد. همچنین امکان جلوگیری از واردات محصولات فولادی به کشور فراهم گردد. اگرچه فولاد مبارکه قدم های مثبتی در این زمینه  داشته است اما امید است سایر شرکت ها نیز هم به سمت نوآوری توامان با  صرفه جویی بیشتر در انرژی روی آورند و در نهایت درآمد بیشتر با هزینه ی کمتری را کسب کنند.