مقایسه پیشرانه های جدید محصولات ایران خودرو با رقبا
به گزارش بورس امروز، هرچند گروه صنعتی ایران خودرو سالهاست که مشغول به تولید انواع خودروی سواریست، اما همواره از پیشرانه های سایر خودروسازان دنیا مانند رنو و پژو در محصولات خود استفاده کرده بود. اما در اوایل دهه ۱۳۸۰ بود که شرکت ایپکو که بازوی توسعه قوای محرکه گروه صنعتی ایران خودرو محسوب می […]
به گزارش بورس امروز، هرچند گروه صنعتی ایران خودرو سالهاست که مشغول به تولید انواع خودروی سواریست، اما همواره از پیشرانه های سایر خودروسازان دنیا مانند رنو و پژو در محصولات خود استفاده کرده بود. اما در اوایل دهه ۱۳۸۰ بود که شرکت ایپکو که بازوی توسعه قوای محرکه گروه صنعتی ایران خودرو محسوب می شود، پروژه توسعه موتور ملی را آغاز کرد که در این مسیر یک شرکت آلمانی نیز با ایپکو همکاری کرد. سرانجام در سال ۱۳۸۵ اولین نسخه پیشرانه EF7 که اولین موتور ملی ایران خودرو بوده رونمایی شد و در اواخر دهه ۱۳۸۰ روی خانواده سمند نصب شد. پیشرانه EF7 در اولین قدم در نسخه تنفس طبیعی رونمایی شد و دارای دو مدل بنزینی و پایه گازسوز بود.
موتور Ef7 در آن سالها نسبت به تمام موتورهایی که خودروسازان داخلی روی محصولاتشان نصب می کردند برتر بود و کاملا قابل رقابت با پیشرانه های خودروهای وارداتی هم رده بود. موتور EF7 چهار سیلندر بوده و حجمی معادل ۱.۷ لیتر داشته و در نسخه بنزینی قادر به تولید ۱۱۳ تا ۱۱۵ اسب بخار قدرت و ۱۵۵ تا ۱۵۷ نیوتن متر گشتاور است که برای یک موتور با این حجم کاملا ایده آل است. لرزش کم، صدای کم، دوام بالاتر نسبت به دیگر پیشرانه های خودروهای داخلی و مصرف سوخت و آلایندگی پایین از جمله مزایای موتور EF7 بود. موتور EF7 را باید اولین اقدام جدی ایران خودرو برای خودکفایی در طراحی موتور دانست و ایران خودرو قدم اول را کاملا موفقیت آمیز برداشت. پیشرانه EF7 ایران خودرو رقیب مستقیم موتور TU5 و EC5 پژو سیتروئن محسوب می شود. موتور EF7 در زمینه قدرت و گشتاور تولیدی نسبت به موتور TU5 بالاتر بوده و توان تولیدی آن حدود ۵ اسب بخار بیشتر بوده و گشتاور آن نیز حدود ۱۳ نیوتن متر بیشتر است. نکته مهم اینجاست که EF7 از نظر ماندگاری و دوام نیز چیزی از موتور TU5 و EC5 پژو کم ندارد.