چرا عملیات بازارگردانی در بازار ناکام است؟
یکی از مشکلات بازارگردان، اختصاص منابع بازارگردانی از سوی ناشران یا سهامداران عمده برای حمایت از سهام آنهاست. بر این اساس در بازار خراب، عمدتا منابع کافی برای نقدشوندگی سهم در اختیار بازار گردان قرار داده نمی شود. در واقع قانون بازارگردانی پس از ریزش های بازار بر ناشران الزامی شد و در دوران اوج، شکوفا و رشد بازار چندان اجرایی نگردید.
به گزارش بورس امروز، یکی از مشکلات بازارگردان، اختصاص منابع بازارگردانی از سوی ناشران یا سهامداران عمده برای حمایت از سهام آنهاست. بر این اساس در بازار خراب، عمدتا منابع کافی برای نقدشوندگی سهم در اختیار بازار گردان قرار داده نمی شود. در واقع قانون بازارگردانی پس از ریزش های بازار بر ناشران الزامی شد و در دوران اوج، شکوفا و رشد بازار چندان اجرایی نگردید.
در صورتی که اگر در دوران اوج بازار، بازارگردان ها قادر به شناسایی سود خوبی ناشی از این عملیات می شدند، راه بر حمایت از سهام در کف های ریزشی هموار می شد. اما این موضوع عملی نشد و در دوران رکود بازار سرمایه، قانون بازار گردانی اجرایی شد.
بر این اساس وظیفه ای که برای صندوق های بازارگردانی تعریف شده است ایجاد نقدشوندگی سهام است و نه حمایت از سهام در بازارهای ریزشی. به گونه ای که هیچگاه در سهامی فشار فروش زیاد است، صف ها از سوی بازارگردان ها جمع آوری نمی شود. اگرچه صندوق های بازارگردانی از استثنائاتی هم برخوردارند. به گونه ای که سهام بانک ها در بازارهای ریزشی تا میزان ۱۰ درصد جمع آوری شده است. در واقع تفاوت بانک ها با دیگر ناشران بورسی برخورداری آنها از منابع مالی زیاد است و این موضوع سبب شده است تا بانک ها با قدرت بیشتری در حمایت از سهام خود ظاهر شوند. اما در شرکت های تولیدی که از منابع محدود برخوردارند هیچگاه مانند بانک ها نمی توانند سهم های خود را نقد شونده کنند.