اکونومیست: پوتین چه زمان متوقف می‌شود؟

به گزارش بورس امروز، در ۲۴ فوریه، یورش به اوکراین به دستور رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین به طرز بیمار‌گونه‌ای اجتناب‌ناپذیر شده بود. اما پیش از آن، هیچ چیز در مورد این جنگ اجتناب‌ناپذیر نبود. این یک درگیری است که کاملا ساخته خود پوتین است. در جنگ و بدبختی که در راه است، خون مردمان اوکراینی و روس زیادی ریخته خواهد شد که هر قطره از آن روی دستان آقای پوتین پاشیده خواهد شد.

حتی اگر آقای پوتین بخش بزرگی از اوکراین را تصرف کند، تلاش‌ها برای برقراری صلح در مرزها متوقف نخواهد شد. او احتمالا در آغاز به کشورهای ناتو که زمانی در امپراتوری شوروی بودند حمله نکند. اما او که از پیروزی باد در غبغب انداخته، آنها را در معرض حملات سایبری و جنگ اطلاعاتی قرار خواهد داد.

آقای پوتین به این ترتیب ناتو را تهدید خواهد کرد، زیرا او به این باور رسیده است که ناتو روسیه و مردم آن را تهدید می‌کند. در اوایل این هفته، او از گسترش اتحاد ناتو به سمت شرق عصبانی شد. بعدا، او یک “نسل‌کشی” ساختگی را که به گفته او غرب در اوکراین از آن حمایت می‌کند، تقبیح کرد. آقای پوتین نمی‌تواند به مردمش بگوید که ارتش او علیه برادران و خواهران اوکراینی آنها که آزادی را به دست آورده‌اند می‌جنگد. بنابراین او به آنها می‌گوید که روسیه در حال جنگ با آمریکا، ناتو و نیروهای نیابتی آن است.

حقیقت شنیع این است که آقای پوتین یک حمله غیرقانونی را به کشور مستقل همسایه انجام داده است. او به اتحاد دفاعی در غرب روسیه حساسیت دارد. او اصولی را که زیربنای صلح در قرن بیست و یکم است زیر پا می‌گذارد. به همین دلیل است که جهان باید بهای سنگینی را برای تجاوزات او تحمیل کند.

سه پاسخی که جهان باید به پوتین بدهد

این با تحریم‌های تنبیهی گسترده علیه سیستم مالی روسیه، صنایع با فناوری پیشرفته و الیگارش پولدار روس شروع می‌شود. درست قبل از تهاجم، زمانی که روسیه دو جمهوری دونتسک و لوهانسک را به رسمیت شناخت، غرب فقط تحریم‌های ملایمی را اعمال کرده بود. اکنون اما نباید دریغ کرد. اگرچه روسیه تصمیم به ایجاد یک اقتصاد غیروابسته را گرفته، اما این کشور همچنان به جهان متصل است؛ همانطور که ۴۵ درصد سقوط بازار سهام روسیه در روز اول جنگ نشان می‌دهد، اقتصاد این کشور آسیب‌پذیر است.

وظیفه دوم تقویت جناح شرقی ناتو است. تا به حال، این ائتلاف به دنبال این بود که در چارچوب پیمان امضا شده با روسیه در سال ۱۹۹۷ زندگی کند که عملیات ناتو در بلوک شوروی سابق را محدود می‌کند. ناتو باید آن را پاره کند و از آزادی‌هایی که برای ایجاد پادگان سربازان در شرق استفاده کند. در همین حال، ناتو باید اتحاد و تصمیم خود را با استقرار فوری نیروهای واکنش سریع ۴۰ هزار نفری خود در کشورهای خط مقدم ثابت کند. این نیروها به دکترین ناتو اعتبار می‌بخشند که حمله به یک عضو حمله به همه است. آنها همچنین به آقای پوتین نشان خواهند داد که هر چه بیشتر در اوکراین پیشروی کند، احتمال اینکه در نهایت حضور ناتو در مرزهایش را تقویت کند بیشتر خواهد بود – دقیقاً برعکس آنچه او قصد دارد.

در نهایت جهان باید به اوکراین در دفاع از خود و مردمش کمک کند. ناتو به دلیل ترس از رویارویی بین قدرت‌های هسته‌ای، قصد اعزام نیرو به اوکراین را ندارد. اما اعضای ناتو باید با ارائه اسلحه، پول و سرپناه به پناهندگان و در صورت لزوم، دولت در تبعید به اوکراین کمک کنند.

تصمیم خطا مقابل پوتین کجاست؟

برخی می‌گویند که به چالش کشیدن آقای پوتین به این روش‌ها بسیار خطرناک است. زیرا او ارتباط خود را با واقعیت از دست داده است، یا به این دلیل که او عصبانی‌تر خواهد شد و اشتباه محاسباتی می‌کند یا چین را در آغوش خواهد گرفت. این خودش یک اشتباه محاسباتی خواهد بود. پس از ۲۲ سال در اوج قدرت، حتی یک دیکتاتور با احساسات متوهمانه نیز به بقا و جزر و مد قدرت فکر می‌کند. بسیاری از روس‌ها که هنوز نمی‌دانند بحرانی که در انتظارشان هست از کجا آمده است، اشتیاقی به راه انداختن یک جنگ مرگبار علیه برادران و خواهران خود در اوکراین ندارند. این چیزی است که غرب می‌تواند از آن بهره‌برداری کند.

در واقع، پذیرفتن آقای پوتین به این امید که او شروع به رفتار خوب کند، خطرناک‌تر خواهد بود. حتی چین نیز باید ببیند که مردی که در سراسر مرزها ترک‌تازی می‌کند، تهدیدی برای ثباتی است که پکن دنبال می‌کند. هرچه آقای پوتین امروز آزادتر باشد، مصمم‌تر خواهد بود تا فردا دیدگاه خود را تحمیل کند و خون بیشتری ریخته خواهد شد تا در نهایت او را متوقف کند.