تلاش سیمانی ها برای کاهش فاصله قیمت درب کارخانه با نرخ بازار آزاد

حمیدرضا متقاعدی در گفت و گو با خبرنگار بورس امروز با بیان اینکه عرضه سنتی سیمان همچون سال‌های گذشته با عدم شفافیت میزان تقاضا همراه بوده است، یاد آور شد: طی دو سال گذشته به دلیل افزایش قیمت فولاد، اسکلت‌های بتنی جایگزین اسکلت‌های فلزی شده که در ادامه یکی از دلایل رشد تقاضای سیمان به میزان ۱۷ درصد بود.

وی با اشاره به افزایش ۱۱ درصدی حجم تولید در سال ۱۳۹۸ افزود: با وجود افزایش مصرف سیمان به دلیل قیمت گذاری دستوری، عرضه سیمان با حجم تقاضا تطبیق نیافت. البته بخشی از این فشار تقاضا ناشی از مصارف غیرضروری سیمان و موارد جایگزینی آن با سایر محصولات ساختمانی همچون اسکلت فلزی بود. چرا که قیمت سیمان نسبت به نرخ فروش محصولات فولادی پایین‌تر بوده است.

عضو هیئت مدیره انجمن صنفی سیمان با بیان تعیین دستوری قیمت فروش سیمان درب کارخانه اظهار داشت: نرخ خرید و فروش در بازار ۲.۵ برابر قیمت درب کارخانه بود. این اختلاف شدید موجب ایجاد رانت گردید که هیچ منفعتی برای تولیدکننده و مصرف کننده نهایی به همراه نداشت.

متقاعدی اظهار داشت: با وجود افزایش چشمگیر هزینه‌های تولید، عرضه به نرخ تعزیراتی انجام می‌شد. لذا فشار تقاضا باعث ایجاد رانت برای واسطه گران شد، در حالی که عرضه در بورس کالا با نرخ مشخص به مصرف کننده منافع طرفین بازار را حفظ می‌کند. مسئله رانت واسطه گران تنها مختص محصول سیمان نیست بلکه بازار هر محصول دیگری را نیز شامل می‌شود.

وی با بیان تفاوت بین شیوه سنتی عرضه و عرضه در بورس کالا گفت: علاوه بر اینکه عرضه در بورس کالا موجب شفافیت طرفین می‌گردد، قیمت تعیین شده در این بازار تمامی هزینه‌های تولیدکننده را پوشش می‌دهد و رانت واسطه ها را به حداقل می‌رساند. به دلیل تفاوت آشکار نرخ سیمان در کارخانه و بازار آزاد در ۶ ماهه دوم سال ۱۳۹۹ ، با ورود به بورس کالا قیمت سیمان کاهش نیافت؛ چراکه این نرخ سعی در کاهش فاصله خود با قیمت واقعی داشت.

عضو هیئت مدیره انجمن صنفی سیمان در خصوص عدم واقعی بودن سود شرکت‌های سیمانی گفت: برخی از تجهیزات تولید شرکت‌ها از موجودی انبار تأمین می‌شود که به ارزش دفتری هستند. لذا موجب تفاوت قیمت سیمان با نرخ جدید شده که بسیار قابل توجه است لذا سبب می شود که سود شرکت‌ها به میزان واقعی ثبت نگردد.

متقاعدی افزود: حتی در صورت عدم توجه به کسب سود شرکت‌ها، تداوم تولید نیازمند تغییر تکنولوژی است که با قیمت گذاری دستوری منافات دارد؛ زیرا ادامه حیات صنایع همچون سیمان در شرایط افزایش پیوسته قیمت‌های داخلی و نرخ دلار بدون تأمین قطعات و رفع هزینه‌هایی همچون حقوق و دستمزد ممکن نیست.

وی با اشاره به لزوم جریان نقدینگی در کارخانجات سیمانی، پیش بینی کرد که کارخانه‌های سیمانی در صورت عدم ورود نقدینگی تنها ۶ ماه امکان تداوم فعالیت دارند.

وی تصریح کرد: در شرایط اقتصاد مقاومتی لازم است با استمرار تولید، کارخانه‌ها بتوانند مواد اولیه و ملزومات خود را تهیه کنند. تولید بدون تأمین منابع ممکن نیست.

عضو هیئت مدیره انجمن صنفی سیمان با بیان پیامدهای عدم عرضه سیمان در بورس کالا گفت: در صورت عدم مبادله سیمان در بورس کالا، هر دو طرف تولید و مصرف متضرر خواهند شد؛ چرا که قیمت درب کارخانه با قیمت بازار تفاوت آشکاری دارد که به نفع هیچ یک نیست. علاوه بر این، بازار بورس محلی شفاف است که از رانت خواری و مسائلی مانند آن جلوگیری می‌کند.

متقاعدی در بیان علل تلاطم حاضر در صنعت سیمان گفت: مسئله انرژِی عامل اصلی تلاطم موجود در صنعت سیمان است؛ زیرا در زمستان قطعی گاز و در تابستان قطعی برق صورت می‌گیرد. با وجود چنین شرایطی تولید ممکن نخواهد بود و خسارات فراوانی برای شرکت‌ها به همراه دارد. با این وجود، دغدغه اصلی ما تأمین سیمان بازار است که نسبت به سایر مسائل اولویت دارد.

وی با تأکید بر مسئله تداوم تولید گفت: عدم تولید به واسطه نبود انرژی باعث می‌شود که بازار ثبات نداشته و توزیع مطلوبی صورت نگیرد. اگرچه در سال ۱۳۹۹ تقاضای صنعت سیمان  نسبت به سال ۱۳۹۸، ۱۷ درصد رشد نمود اما نسبت به ۱۱ درصد رشد تولید بسیار بالاست و این نشان دهنده این است که حجم تولید جوابگوی بازار نیست و نیاز به توجه دارد.